Sprawa dotyczy kolizji z 2013 r., w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki Mercedes. W postępowaniu likwidacyjnym powodowie otrzymali część odszkodowania, w związku z czym wnieśli do pozwanej o zapłatę dodatkowej kwoty tytułem pokrycia pełnej wysokości kosztów naprawy pojazdu. Kluczową kwestią jest fakt, iż pojazd nie został naprawiony, a także został sprzedany w toku postępowania w stanie uszkodzony.

Oceniając powództwo, Sąd uznał je w całości za uzasadnione, nie zgodził się ze stanowiskiem pozwanej, że skoro pojazd został sprzedany uszkodzony, nie dokonawszy jego naprawy, to ich odszkodowanie powinno być ustalone przez porównanie wartości pojazdu przed jego uszkodzeniem z wartością po jego uszkodzeniu.

Apelację od ww. wyroku wniosła pozwana. Sąd Okręgowy kluczowe znaczenie przypisał okoliczności, że powodowie zbyli pojazd w stanie uszkodzonym, niepokrywając kosztów jego naprawy. Stwierdził, że spowodowało to, iż przywrócenie stanu poprzedniego – jako sposób naprawienia szkody – wskutek zbycia pojazdu stało się niemożliwe w rozumieniu art. 363 § k.c., tym samym zmienił zaskarżony wyrok.
Skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądowego wnieśli powodowie.

Wskazali w niej, że w ich ocenie, w okolicznościach sprawy wysokości szkody należało ustalić w kwocie odpowiadającej wartości hipotetycznych kosztów naprawy pojazdu, a nie w kwocie odpowiadającej różnicy między wartością pojazdu przed uszkodzeniem a jego wartością po uszkodzeniu.

Sąd Najwyższy po zapoznaniu się ze sprawą, stwierdził, że zaskarżony wyrok jest nie zgodny z prawem, a poszkodowanym należało się odszkodowanie w wysokości odpowiadającej kosztom naprawy pojazdu mimo, że takiej naprawy nie dokonali i sprzedali pojazd w stanie uszkodzonym, a nie – jak przyjął Sąd Okręgowy w postępowaniu apelacyjnym – w wysokości różnicy między wartością pojazdu przed uszkodzeniem a jego wartością po uszkodzeniu.

zobacz – Wyrok Sąd Najwyższy