Wartość rynkowa pojazdu po naprawie w przypadku pojazdów w pierwszych latach eksploatacji, może być niższa od wartości tego samego pojazdu nieuszkodzonego lub tego samego pojazdu przed powstaniem uszkodzeń. Podczas szacowania wartości uszkodzonego pojazdu metodą kosztu naprawy należy ten czynnik uwzględnić.

Przykładem ubytku wartości naprawionego pojazdu jest rynkowy ubytek wartości po naprawie, określany dla samochodów osobowych i terenowych w pierwszych sześciu latach eksploatacji, poddawanych naprawom zgodnym z technologią producenta. W praktyce wykonywane są często odbudowy pojazdów powypadkowych, odbiegające jakością od przyjętych dla rynkowego ubytku wartości. Podstawowe różnice to:

• Zakres uszkodzeń przekraczający opłacalność naprawy w specjalistycznym zakładzie naprawczym,
• Stosowanie tanich części nie markowych i z odzysku, nie gwarantujących przywrócenia jakości wymienionych części do poziomu z przed naprawy,
• Stosowanie uproszczonych technologii naprawy nie gwarantujących wymaganej jakości naprawy szczególnie w zakresie trwałości pojazdu.

Dla celów szacowania wartości uszkodzonych samochodów osobowych i terenowych, przyjęto uproszczoną metodę określania jego ubytku wartości z zastosowaniem następujących kryteriów:

• Ubytek wartości należy uwzględniać dla pojazdów użytkowanych do 6 lat,
• Uzależnia się wysokość należnego ubytku wartości wyłącznie od stopnia uszkodzenia nadwozia i ramy, zgodnie z jedną z metod określenia rynkowego ubytku wartości.

Dla pozostałych grup pojazdów wpływ ubytku wartości naprawionego pojazdu na wycenę pojazdu uszkodzonego pomijamy. Ubytek wartości naprawionego pojazdu pomijamy również przy określaniu wartości rynkowych samochodów osobowych i terenowych, gdy wcześniej były one poddawane istotnym naprawom nadwozia.